Πώς μπορείς να ανακαλύψετις τον πραγματικό σκοπό σου στη ζωή; Δεν μιλώ για τη δουλειά σου, τις καθημερινές υποχρεώσεις σου, ή ακόμα και τους μακροπρόθεσμους στόχους σου. Θέλω να πω τον πραγματικό λόγο για τον οποίο είσαι εδώ -ο λόγος για τον οποίο υπάρχεις! Είναι οι φίλοι? Η οικογένεια? Η καριέρα?
Αν θέλεις να ανακαλύψεις τον αληθινό σκοπό σου στη ζωή, πρέπει πρώτα να αδειάσεις το μυαλό σου από όλες τις ψευδείς σκοπούς που έχεις διδαχτεί.
Πάρε ένα λευκό φύλλο χαρτί:
1)Γράψε στο επάνω μέρος, «Ποιός είναι αλήθεια ο σκοπός μου στη ζωή;"
2)Γράψε μια απάντηση (οποιαδήποτε απάντηση) που σκάει στο κεφάλι σου. Δεν χρειάζεται να είναι μια πλήρης πρόταση. Μια σύντομη φράση είναι μια χαρά.
3)Επανάλαβε το βήμα 2 μέχρι να γράψετε την απάντηση που σας κάνει να κλαίτε.Αυτός είναι ο σκοπός σας.
Αν σκεφτέις αυτή την απάντηση μαζί με άλλους ανθρώπους γύρω σου σίγουρα η σκέψη γίνεται αμέσως πιο συντροφική, χαρούμενη και φωτεινή.
Από την κυτταρική προοπτική, μπορείς να δεις τον εαυτό σου ως ένα μεμονωμένο άτομο αλληλεπιδρά με άλλα άτομα. Είσαι σαν ένα μοναδικό κύτταρο στο μεγαλύτερο σώμα της ανθρωπότητας, η οποία αποτελείται από δισεκατομμύρια άλλων ανθρώπων-κύτταρα.
Από την ολιστική προσέγγιση, βλέπεις τον εαυτό σου ως αναπόσπαστο μέρος του σύμπαντος στο σύνολό του. Η γενική πρόθεση είναι να βοηθήσεις την καθολική συνείδηση να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται και ιδίως την ανθρώπινη συνείδηση της οποίας είσαι ένα μέρος.
Από την προσέγγιση που μας τυρανάει καθημερινά, με όλες τις δυσκολίες και τα δειλήματα το να γίνεις απλώς το επίκεντρο φαντάζει τρομακτικό, ακατόρθωτο, υπερφιλόδοξο, “δεν είμαι εγώ για τετοια...”
Είναι νομίζω πολύ σπάνιο να δημιουργεί κανεις προσωπικές σχέσεις και πραγματικά μόνο αδικία το θεωρώ όταν έχεις κάτι όμορφο να εκφράσεις να το κρατάς μέσα σου με δικαιολογίες τύπου "είμαι κλειστό σαν άτομο, δεν εκφράζομαι εύκολα" "Δεν χρειάζεται να λες λόγια, οι πράξεις έχουν αξία".
Γιατί άντε να είναι συνέχεια κάποιος εκεί να σου θυμίζει κάθε φορά πως ο χρόνος είναι δανεικός και όλα τελειώνουν γρήγορα, καλά ή κακά (δεν τελειώνουν μόνο τα καλά γρήγορα απλώς είναι πολύ βολικό να το λέμε) γιατί αν δεν μιλάμε κανένας δεν θα μας ακούσει και δεν θα έχουμε στιγμές που θα μας στιγματίσουν!
Και εκεί που λες δεν θα βρω ποτέ αυτό που μου ταιριάζει έρχεται μια εκπομπή και σου λέει "ναι μπορείς να ταξιδεύεις, να ψάχνεις και να δείχνεις σε όλους τι πάει να πει πως η γη ίσως είναι όντως ένα μικρό χωριό". Μόνος σου? Δεν νομίζω...
Τις πιο ωραίες μου διακοπές τις έχω περάσει σε μια άσχημη παραλία στην Αμοργό, την πιο ανθρώπινη στιγμή μου την έχω ζήσει μεσάνυχτα στο Νέο Δελχί βλέποντας ένα παιδί να κοιμάται γυμνό στην μέση του δρόμου.
Νιώθω τυχερή που μπορώ και γράφω για τέτοιες αναμνήσεις στα 19 μου και τέτοιες στιγμές μου έρχεται στο μυαλό ο μπαμπάς μου (και την μαμά μου την αγαπώ πολύ και για αυτό την αναφέρω τώρα χωρίς να υπάρχει λόγος) που μου μιλάει πολλά βράδια για τις αναμνήσεις του και κάνει να φαίνονται τόσο λογικά λόγια σαν αυτά "ταξίδεψα πρώτη φορά στα 18 μου, πήγα στην Αθήνα :)".
Τι σε κάνει τελικά το επίκεντρο μίας παρέας? Φυσικά οι εμπειρίες σου, οι στιγμές που έχεις να μοιρστείς, η διαφορετικότητα σου αλλά και οι ομοιότητες με αυτούς που πριν λίγο θεωρούσες αγνώστους.
Όταν είσαι αληθινός ο απέναντι σε νιώθει, άνοιξε τις παλάμες σου και μην σταυρώνεις τα χέρια σου όταν μιλάς με άλλους ανθρώπους, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τους απομακρύνεις περισσότερο.
Κόίτα τον άλλο στα μάτια, σταμάτα να κάνεις χαζά αστεία μόνο και μόνο για να τραβήξεις την προσοχή και ξεκίνα να κάνεις το μυαλό σου να σωπάσει όταν ο συνομιλητής σου είναι εκεί μόνο για σένα.
Σταμάτα να έισαι ο Έλληνας που ξεκινάει την οποιαδήποτε συζητηση με γκρίνια και μιζέρια και ξεκίνα να είσαι ο Έλληνας που ξεκινάει την σιζήτηση με ένα σχόλιο για τον πραγματικά όμορφο καιρό που έχουμε στην χώρα μας.
Τι κάνουμε λοιπόν?
Επαναπροσδιορίζούμε τον σκοπό μας στην ζωή, ζόυμε όσο περισσότερες μαγευτικές εμπειρίες μπορούμε, ψάχνουμε το ακροατήριο για να μποιραστολυμε τις ιστορίες μας και αναζητάμε τον ομιλητή που θα μας εμπνέυσει, δίνουμε δεύτερη ευκαιρία στους ανθρώπους γύρω μας και χαιρόμαστε για την ζωή που ζούμε!
Ποιός δεν αναζητάει έναν σύντροφο στη ζωη με όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικα? Πολλοι ίσως όχι, αλλά αυτούς αξίζει να ρωτήσουμε!
Εξερευνησέ το!
Αφιερωμένο στον αγαπημένο μου Dey
Αν θέλεις να ανακαλύψεις τον αληθινό σκοπό σου στη ζωή, πρέπει πρώτα να αδειάσεις το μυαλό σου από όλες τις ψευδείς σκοπούς που έχεις διδαχτεί.
Πάρε ένα λευκό φύλλο χαρτί:
1)Γράψε στο επάνω μέρος, «Ποιός είναι αλήθεια ο σκοπός μου στη ζωή;"
2)Γράψε μια απάντηση (οποιαδήποτε απάντηση) που σκάει στο κεφάλι σου. Δεν χρειάζεται να είναι μια πλήρης πρόταση. Μια σύντομη φράση είναι μια χαρά.
3)Επανάλαβε το βήμα 2 μέχρι να γράψετε την απάντηση που σας κάνει να κλαίτε.Αυτός είναι ο σκοπός σας.
Αν σκεφτέις αυτή την απάντηση μαζί με άλλους ανθρώπους γύρω σου σίγουρα η σκέψη γίνεται αμέσως πιο συντροφική, χαρούμενη και φωτεινή.
Από την κυτταρική προοπτική, μπορείς να δεις τον εαυτό σου ως ένα μεμονωμένο άτομο αλληλεπιδρά με άλλα άτομα. Είσαι σαν ένα μοναδικό κύτταρο στο μεγαλύτερο σώμα της ανθρωπότητας, η οποία αποτελείται από δισεκατομμύρια άλλων ανθρώπων-κύτταρα.
Από την ολιστική προσέγγιση, βλέπεις τον εαυτό σου ως αναπόσπαστο μέρος του σύμπαντος στο σύνολό του. Η γενική πρόθεση είναι να βοηθήσεις την καθολική συνείδηση να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται και ιδίως την ανθρώπινη συνείδηση της οποίας είσαι ένα μέρος.
Από την προσέγγιση που μας τυρανάει καθημερινά, με όλες τις δυσκολίες και τα δειλήματα το να γίνεις απλώς το επίκεντρο φαντάζει τρομακτικό, ακατόρθωτο, υπερφιλόδοξο, “δεν είμαι εγώ για τετοια...”
Είναι νομίζω πολύ σπάνιο να δημιουργεί κανεις προσωπικές σχέσεις και πραγματικά μόνο αδικία το θεωρώ όταν έχεις κάτι όμορφο να εκφράσεις να το κρατάς μέσα σου με δικαιολογίες τύπου "είμαι κλειστό σαν άτομο, δεν εκφράζομαι εύκολα" "Δεν χρειάζεται να λες λόγια, οι πράξεις έχουν αξία".
Γιατί άντε να είναι συνέχεια κάποιος εκεί να σου θυμίζει κάθε φορά πως ο χρόνος είναι δανεικός και όλα τελειώνουν γρήγορα, καλά ή κακά (δεν τελειώνουν μόνο τα καλά γρήγορα απλώς είναι πολύ βολικό να το λέμε) γιατί αν δεν μιλάμε κανένας δεν θα μας ακούσει και δεν θα έχουμε στιγμές που θα μας στιγματίσουν!
Και εκεί που λες δεν θα βρω ποτέ αυτό που μου ταιριάζει έρχεται μια εκπομπή και σου λέει "ναι μπορείς να ταξιδεύεις, να ψάχνεις και να δείχνεις σε όλους τι πάει να πει πως η γη ίσως είναι όντως ένα μικρό χωριό". Μόνος σου? Δεν νομίζω...
Τις πιο ωραίες μου διακοπές τις έχω περάσει σε μια άσχημη παραλία στην Αμοργό, την πιο ανθρώπινη στιγμή μου την έχω ζήσει μεσάνυχτα στο Νέο Δελχί βλέποντας ένα παιδί να κοιμάται γυμνό στην μέση του δρόμου.
Νιώθω τυχερή που μπορώ και γράφω για τέτοιες αναμνήσεις στα 19 μου και τέτοιες στιγμές μου έρχεται στο μυαλό ο μπαμπάς μου (και την μαμά μου την αγαπώ πολύ και για αυτό την αναφέρω τώρα χωρίς να υπάρχει λόγος) που μου μιλάει πολλά βράδια για τις αναμνήσεις του και κάνει να φαίνονται τόσο λογικά λόγια σαν αυτά "ταξίδεψα πρώτη φορά στα 18 μου, πήγα στην Αθήνα :)".
Τι σε κάνει τελικά το επίκεντρο μίας παρέας? Φυσικά οι εμπειρίες σου, οι στιγμές που έχεις να μοιρστείς, η διαφορετικότητα σου αλλά και οι ομοιότητες με αυτούς που πριν λίγο θεωρούσες αγνώστους.
Όταν είσαι αληθινός ο απέναντι σε νιώθει, άνοιξε τις παλάμες σου και μην σταυρώνεις τα χέρια σου όταν μιλάς με άλλους ανθρώπους, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τους απομακρύνεις περισσότερο.
Κόίτα τον άλλο στα μάτια, σταμάτα να κάνεις χαζά αστεία μόνο και μόνο για να τραβήξεις την προσοχή και ξεκίνα να κάνεις το μυαλό σου να σωπάσει όταν ο συνομιλητής σου είναι εκεί μόνο για σένα.
Σταμάτα να έισαι ο Έλληνας που ξεκινάει την οποιαδήποτε συζητηση με γκρίνια και μιζέρια και ξεκίνα να είσαι ο Έλληνας που ξεκινάει την σιζήτηση με ένα σχόλιο για τον πραγματικά όμορφο καιρό που έχουμε στην χώρα μας.
Τι κάνουμε λοιπόν?
Επαναπροσδιορίζούμε τον σκοπό μας στην ζωή, ζόυμε όσο περισσότερες μαγευτικές εμπειρίες μπορούμε, ψάχνουμε το ακροατήριο για να μποιραστολυμε τις ιστορίες μας και αναζητάμε τον ομιλητή που θα μας εμπνέυσει, δίνουμε δεύτερη ευκαιρία στους ανθρώπους γύρω μας και χαιρόμαστε για την ζωή που ζούμε!
Ποιός δεν αναζητάει έναν σύντροφο στη ζωη με όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικα? Πολλοι ίσως όχι, αλλά αυτούς αξίζει να ρωτήσουμε!
Εξερευνησέ το!
Αφιερωμένο στον αγαπημένο μου Dey
No comments:
Post a Comment